Laurens Hammond urodził się 11 stycznia 1895 roku w Evanston w stanie Illinois jako syn Williama Andrew i Idea Louise Strong Hammondów. Chłopiec od najmłodszych lat wyróżniał się ogromną sprawnością techniczną. Dzieciństwo spędził we Francji i Niemczech.
Kiedy w 1909 roku rodzina wróciła do Evanston 14-letni wówczas Laurens płynnie mówił po francusku i niemiecku. Będąc w Europie zaprojektował system automatycznej skrzyni biegów w samochodach. Zgodnie z sugestią matki przedstawił swoje projekty inżynierom francuskiego producenta samochodów Renault, które nie zostały jednak zaakceptowane. Jego pierwszy patent w 1912 roku dotyczył barometru, który mógł być sprzedawany za jednego dolara.
Hammond studiował inżynierię mechaniczną na Cornell University. Studia ukończył z wyróżnieniem w 1916 roku, uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej Hammond służył we Francji w 16 pułku inżynierów Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych. Dosłużył się stopnia kapitana.
Po wojnie Laurens Hammond przeniósł się do Detroit, gdzie był głównym inżynierem firmy Grey Motor Company, producenta silników okrętowych. W 1919 roku wynalazł cichy zegar sprężynowy. Ten wynalazek przyniósł mu wystarczająco dużo pieniędzy, aby opuścić firmę i wynająć własną przestrzeń w Nowym Jorku. W 1921 roku w swoim laboratorium na strychu stworzył mały, synchroniczny silnik elektryczny. Przez następny rok zajmował się głównie tworzeniem tak zwanego filmu 3D czyli filmowaniu przez dwie kamery jednocześnie, przy użyciu małego silnika, który zaprojektował. Podczas pracy przy tym projekcie stworzył okulary do oglądania projekcji 3D, które znamy obecnie (z zielonym i czerwonym szkiełkiem).
Praca Hammonda nad silnikiem synchronicznym doprowadziła go w 1928 roku do założenia firmy Hammond Clock Company. Popyt był wysoki, a firma szybko przekształciła się w dużą fabrykę. Był odpowiedzialny za szereg innych wynalazków (m.in. elektryczny stół do brydża). Elektryczny silnik stał się podstawą do rozwoju generatora dźwięku, co w rezultacie doprowadziło do powstania tzw. organów Hammonda. Złożył wniosek patentowy 19 stycznia 1934 roku, zgodę na swój patent otrzymał 24 kwietnia 1934 roku. Pierwotnie organy Hammonda miały być alternatywą dla organów piszczałkowych w kościołach w USA. Niekiedy można ten instrument usłyszeć w amerykańskich filmach, w których akcja dzieje się wewnątrz kościoła oraz podczas śpiewania muzyki gospel.
Organy Hammonda znalazły szerokie zastosowanie w muzyce rockowej lat 60. Pierwszymi muzykami, którzy zaczęli posługiwać się tym instrumentem w swoich zespołach byli Georgie Fame i Graham Bond. Później były używane przez zespoły nurtu zwanego brytyjską inwazją (między innymi The Nice i Procol Harum), a następnie w rocku psychodelicznym, w rocku progresywnym lat 70. XX w. i hard rocku (między innymi Pink Floyd, Deep Purple). W Polsce używane były między innymi przez Czesława Niemena i Andrzeja Zielińskiego.
Podczas II wojny światowej Hammond pomógł zaprojektować systemy sterowania pociskami kierowanymi, czujniki światła do kierowania bombami oraz sterowanie bombami ślizgowymi.
Laurens Hammond opuścił stanowisko prezesa swojej firmy w 1955 roku i przeszedł na emeryturę w 1960 roku, w wieku 65 lat. W ciągu swojego życia wdrożył 110 patentów. Był żonaty z Roxaną Scoville i miał jedną córkę. Zmarł 3 lipca 1973 roku w wieku 78 lat w Cornwall, Connecticut, gdzie został pochowany.
